Raya en de mysterieuse ontmoeting

Het leven in Kumandra is weer goed. Het monster Druun is weg. 

Monster Druun is een paarse gif dat je verandert in een steen. Niemand had ruzie, iedereen vertrouwde elkaar weer. Het was perfect. Tot op een dag. 

"Kan ik je spreken" vroeg Raya haar vader. Vervolgens nam hij haar mee naar de rustplaats. "Raya het is tijd dat ik het verhaal vertel over jouw mama" zei haar vader. Raya keek hem aan. Het is een moeilijk en een emotioneel verhaal. Maar Ik vind dat jij het recht hebt om je mama te leren kennen. Het begon allemaal op een mooie zonnige dag. Ik was een trotse jonge man, de zoon van chief Ethan. We waren allemaal gelukkig, we hadden alles wat we nodig hadden. Op een dag zag ik een jonge vrouw, ze zag er zo lief en mooi uit haar naam was Shaniqua. Ze had hetzelfde haar als jij hebt,

(Toen) "Goedendag mijn naam is Benja hoe heet jij? Ik ben Shaniqua antwoordde ze. 

Het klikte meteen tussen ons. We zagen elkaar vaker en vaker. Ze maakte me zo gelukkig. Op een avond zaten we allemaal samen aan tafel, het was heel gezellig. Jouw mama en ik hebben de hele avond gebabbeld. Op dat moment wist ik dat dit de vrouw van mijn dromen was. 

Een jaar later waren we een gelukkig koppel. ik hield zoveel van haar en zij hield van mij. We leefden in een sprookje en waren zo gelukkig samen. 

Op een dag werd ze mijn vrouw. We leefden samen in een klein huisje in Heart. We hadden het zo goed samen. Niets stond ons in de weg, zeker niet toen we een prachtige dochter kregen. In het begin was alles oké, we waren zo blij met jou. (Raya lacht)

 plots kwam er een hevige storm in Heart, iedereen zocht in paniek naar een schuilplaats, opeens hoorde ik mijn naam. Ik zocht overal naar jouw mama terwijl ik jou in mijn armen had, maar kon haar niet vinden. Ik schreeuwde haar naam, maar er kwam geen antwoord. Dat was onze afscheid. 

Sinds die dag heb ik haar nooit meer gezien. Raya werd er stil van, ik weet niet eens waar ze is en dat kwetst het meest van allemaal zegt Benja. Misschien kan ik haar vinden zegt Raya, ik zou het echt niet weten zegt hij met een droevige blik, ik ga haar zoeken zegt Raya en ging weg, ze draait zich om naar haar vader. Ik ben blij dat je me hebt verteld wie mijn mama is zei ze. Haar vader lachte naar haar.

Raya nam al haar moed bijeen. Ze dacht na, oke dus mijn mama is dicht bij een bos. Ze loopt naar boven en ging naar de bureau van haar vader, ze deed elke kast open en vond een speciaal papier. Ze ging naar haar kamer. Raya legde het papier op de grond, ze keek er naar. Er stond opgeschreven. Dat ze verf moest nemen. Raya zocht overal naar verf, toen ze de verf gevonden had ging ze terug naar haar kamer. Ze nam een beetje van de verf en legde de druppel op het papier, maar er gebeurde niets. Hoe moet ik dit doen? dacht ze bij zichzelf. Ze probeerde allerlei trucjes maar niets hielp. Ze nam het papier en bewoog er heen en weer mee, de verf verspreidde zich over het papier. Plots zag Raya een tekening te voorschijn komen. Het bos zei ze tegen zichzelf. Raya draaide het papier om in de hoop dat er een tekst was, maar helaas. Ze zuchtte en keek naar buiten. Het was al donker. Oke morgen zoek ik verder zei Raya tegen zichzelf.

De volgende dag. Raya ging naar beneden en zag haar vader het ontbijt klaar maken. Ze ging naar hem toe, kan ik helpen vroeg Raya? Ja graag, wil jij de borden op tafel leggen vroeg hij? Tuurlijk zei Raya en ze nam de borden. Niet veel later zaten ze allemaal aan tafel. Toen ze klaar waren met eten, sprak Sisu tegen Raya. Wel ik heb gehoord dat je op zoek bent naar je mama, hoe weet jij dat vroeg Raya? Gewoon een gok antwoordt Sisu, en ze gaf Raya een slot, alstublieft zei ze en ging weg. Dank je zegt Raya terwijl ze naar het slot keek. 

Ze liep naar haar kamer en probeerde het slot te openen, maar elke code die ze gaf was fout. Ik ga nooit de juiste code vinden zei Raya tegen zichzelf. Ze draaide het slot om en zag op de achterkant een tip. Wanneer ben je jarig? Was dat de tip zei raya, ze gaf de code in. Het Slot ging open. Raya keek in het slot, er stond een letter. T las ze. Oke het is een bos met de letter T ze dacht na maar kon geen naam vinden met de letter T. Raya legde al haar tips die ze tot nu had op een veilige plaats.

  Ze ging terug naar beneden, toen zag ze Sisu. Hey Sisu ik heb de code gekraakt en de tip was een letter T, ken jij een Bos met de letter T vroeg Raya? Dat is geweldig en nee geen idee zei Sisu, maar geef de moed niet op, blijf zoeken je kan dit. Ze sprong weg. Raya keek naar het grote gebouw en dacht na.

 Dag  Raya zei een vrouw uit de buurt. Zou je me willen helpen met de bloemen water te geven? Ja zeker antwoord Raya. Het was zo mooi weer, kinderen waren buiten aan het spelen. Alles goed met jou vroeg de vrouw? Terwijl ze de bloemen water gaf. Ja zeker en met u vroeg Raya? Zeker weten, bedankt voor jouw hulp zei de vrouw. Niet veel later kwam Boun naar Raya toe. Hey Raya hier is een brief voor jou zei hij en hij gaf het aan haar. Dank je maar van wie is die brief vroeg ze? Geen idee er staat gewoon jouw naam op, dat is het antwoordt hij. Vervolgens ging hij met zijn vrienden weg. 

Raya ging naar haar kamer en deed de brief open, er stond een spreuk op geschreven the call of the F . Dit kan het niet zijn dacht ze bij zichzelf. Raya draaide de brief om, aan de andere kant was er een wit papier er stond een vraag. Ben je gelukkig met wie je bent? Ze dacht na en zei ja tuurlijk. Plots kwamen er letters tevoorschijn Raya probeerde de letters te lezen. Opeens wist ze wat er opstond orest las ze oh het is orest vandaar die tekst the call of the Forest. Oke dus ze is in een bos zegt Raya tegen zichzelf. Buiten was het al donker dus ze ging slapen. De volgende ochtend.Raya ging naar Sisu, ik weet waar mijn mama is ze is in het bos, ik ga naar haar toe zegt ze.  oke succes en wees voorzichtig. Zegt sisu.

De volgende dag. 

Raya wandelde in het bos, het was een gigantisch bos. Na een tijdje wandelen vond ze een brief op de grond. Ze opende de envelop en nam de brief. Welkom in het bos, je bent goed bezig maar dit zal geen makkelijke tocht zijn. Veel succes gewenst. Van wie zou die brief zijn vroeg Raya zich af, ze nam de brief mee en wandelde verder. Na een tijdje wandelen wist Raya niet zeker of ze de juiste weg nam en was ze toch een beetje moe. In de verte zag ze een vos, ze volgde het dier. Plots zag ze een dekentje voor een boom. Raya ging liggen en legde het dekentje op haar ze viel in slaap. 

De volgende ochtend werd Raya wakker, de zon scheen het was prachtig weer buiten. Met een frisse kijk stond ze op, nam het deken mee en wandelde verder.Plots werd het heel donker. Raya keek omhoog en zag de wolken, ze voelde een regendruppel. Ze hoorde donder en wandelde snel door, maar het werd erger, er was een zware wind. Raya kon moeilijker stappen. Opeens zag ze een bliksemschicht. Dit is te gevaarlijk zei ze tegen zichzelf, ze maakte zich zo klein mogelijk en legde het deken op haar, maar het was ijskoud en haar deken vloog weg. Raya keek om en gaf zich over aan het weer, ze was bang van de felle donder en bliksem, de wind was zo ruw. Ze voelde hoe de bliksem rond haar zweefde. Dit was de koudste nacht ooit.

Toen Raya de volgende dag wakker werd stond er plots een zak naast haar, ze deed de zak open, eten zei ze tegen zichzelf, ze begon te eten. Opnieuw stond Raya recht en wandelde verder. Tijdens het wandelen merkte ze iets op, een liedje, ze volgde het geluid meteen. Na een tijdje vond ze een muziekdoosje. Er was een klein briefje bij. Hier luisterde we altijd naar toen je nog een klein meisje was, Raya nam het muziekdoosje mee, ze wandelde verder. Plots tikte iemand op haar schouder. Jongedame, ik ben een alleenstaande moeder maar ik heb geen eten, heeft u toevallig iets voor mij vroeg een arme vrouw?Ja zeker zei Raya en gaf de helft van haar eten aan de vrouw. Dank je wel zei de vrouw, en vervolgens ging ze weg. 

Op dat moment vond Raya een ketting met een deel van een hart. Ze kon het niet zo goed lezen maar nam de ketting toch mee. Onderweg zag ze letters op een boom. Je bent er bijna las ze, vreemd dacht ze terwijl ze naar de letters keek, ze ging verder. 

Opeens zag ze een prachtig rendier, Raya stapte er naar toe. Nu was ze dicht bij dat wist ze. 

Plots zag ze twee poorten die leiden naar een magische weg. Terwijl ze er naar toe stapte nam ze het muziekdoosje en de ketting mee. De rest liet ze onderweg achter, een vos kwam naar haar toe met een klein papiertje. Raya nam het papier, "say my name" stond er opgeschreven. Raya dacht na. Haar vader had het verteld. Wat was het ook alweer? Opeens wist ze het. "Shaniqua" riep ze, er gebeurt niets, "Shaniqua" riep Raya. Plots begon de grond te bewegen. .De blaadjes en bloemen kwamen samen. Plots vormende ze het beeld van een mens. Opeens vielen alle blaadjes en bloemen naar beneden.

Raya was sprakeloos, de vrouw keek haar aan. Ben jij Shaniqua vroeg Raya? Ik vond deze ketting ze liet de ketting zien. De vrouw pakte haar ketting Raya was verbaast daar was het andere deel van het hart. Ik ben jouw mama zei Shaniqua kijk maar, ze nam de ketting van Raya zie je you're my person was de tekst dat op het hart stond. Raya kreeg tranen in haar ogen, mama zei ze. Je hebt me gevonden omdat ik samen met alle dieren van het bos de tips hebt doorgestuurd naar Heart. Zegt Shaniqua. Ze gaven elkaar een knuffel. Ik ben zo blij dat ik jou heb gevonden zegt Raya. ik ben heel blij dat ik jouw zie zegt Shaniqua. Terwijl ze fier naar haar dochter kijkt. Zou je terug mee naar huis willen gaan vroeg Raya? Tuurlijk antwoordt Shaniqua. vervolgens stapte ze samen naar huis.

 Benja zei een stem. Hij wandelde naar de hal en zag zijn vrouw, Shaniqua zei hij. 

Huilend gaven ze elkaar een knuffel. Toen kwam Raya, 

haar ouders gaven haar een knuffel. Ik hou zoveel van jullie zei Shaniqua en samen keken ze naar de filmpjes van toen Raya een klein meisje was. Mama mama zei kleine Raya.

Sara